ჭაშნიკი

 „არ ვიცი, რად მიხარია: ვაზი, ყანები, მდინარე”…

  

       ჩემი სოფელი ყაზბეგთან ახლოს მდებარეობს . ძალიან მიყვარს მთა. მახსოვს,ბავშვობაში დავჯდებოდი ხოლმე სახლთან ახლოს, გავცქეროდი მყინვარს , ჩურჩულით ვიმეორებდი პოეტის სიტყვებს: - „არ ვიცი, რად მიხარია: ვაზი, ყანები, მდინარე”…და პეიზაჟის ვხატავდი. მუშაობას რომ მოვრჩებოდი, ავიღებდი ჩემს ნივთებს, რაც ძალი და ღონე მქონდა სახლისაკენ გავრბოდი. შინ ბებია მელოდებოდა. მსურდა, ჩემი“ნამოღვაწარი“ მისთვის მეჩუქებინა და გამეხარებინა. მიზანს ყოველთვის ვაღწევდი. გახარებული ბებო გამიღიმებდა და თავზე მაკოცებდა ხოლმე.

განსაკუთრებით მიზიდავდა დიდებული მყინვარი. ყაზბეგის მთაზე ასვლა მეოცნებებოდა. გავცქეროდი და საოცარ სურათებს ვხედავდი ხოლმე. ერთი განსაკუთრებით დამამახსოვრდა: მყინვარწვერს გარშემო ნისლი ზუსტად ისე შემოხვეოდა, როგორც დიდმა ვაჟამ ბრძანა:

„ნისლი ფიქრია მთებისა-მისი კაცობის გვირგვინი!“

მზემ ამოანათა, მყინვარწვერი მნათობის სხივებზე ათასფრად აციაგდა. ნისლი ამოძრავდა. გეგონებოდათ, ულამაზეს ქალ-ვაჟებს მყინვარის გარშემო ფერხული ჩაუბამთ,მზის ამობრწყინებას ელიან ,რომ სადიდებელი“ლილეო“ შემოსძახონო.

    დიდხანს მონუსხულივით შევცქეროდი ქალ-ვაჟთა ფერხულს, ქუხდა მზის სადიდებელი ჰიმნი.   ვხედავდი, მესმოდა, ვგრძნობდი, განვიცდიდი სამშობლოს. უნებურად გულიდან ამოხეთქა სიტყვებმა:

„საქართველოო, ლამაზო, სხვა საქართველო სად არი!“...

    მოიღრუბლა.ჟუჟუნა წვიმა წამოვიდა და „დიდი მიმდორი დანამა“.თავქვე დავეშვი, იქვე მდინარე ჩამოდიოდა. ვხედავდი, წვიმის წვეთები რიგრიგობით როგორ ხტებოდნენ მასში და უჩინარდებოდნენ.

გადავწყვიტე ,სოფელში მოკლე გზით წავსულიყავი. გამოჩნდა კოხტა სახლები, მოვლილი კარ-მიდამო, ყანები... ბუნები სილამაზეს ადამიანების შრომის ნაყოფი ხიბლს ჰმატებდა.თავი სამოთხეში მეგონა. ჩემი სახლიც გამოჩნდა, შევირბინე, თბილად ჩავიცვი, აივანზე გამოვედი, ღიმილით გავხედე მყინვარს და ხატვას შევუდექი. ვხედავდი, მესმოდა, ვგრძნობდი, განვიცდიდი სამშობლოს. უკვე მშვენივრად მესმოდა რატომ მიხაროდა ასე-“ვაზი, ყანები, მდინარე”…

                                                          VIII  კლასის  მოსწავლე მარი მაისურაძე

                          mogoneba

                                            

   Semodgomis erTi Cveulebrivi dRe Tendeboda. jer  kidev bneloda ,grili sio mousvenrad qroda, alions elodeboda.                                                                mdinaris piras mdgari patara,  kopwia saxlidan,  axalgazrda gamovida-pirquSi,mklavRonieri, bunebisagan yvela sikeTiT  uxvad dajildovebuli. MvaJi grZnobda, rom misi niWi, Zala da energia qveyanas sWirdeboda. ra gzas unda dasdgomoda? ra unda eTqa TvalisCiniviT Zvirfasi samSoblosaTvis axali, sanugeSo, imediani?

   Rrma fiqrebSi wasuli axalgazrda  mdinares Cauyva,  tyeSi Sevida.  siamovnebiT ugdebda yurs  ZirsCamocvenili foTlebis  SariSurs. tyis surnelebam gaabrua, nawvimari iyo .vaJis nabijebis xma  yrud ismoda.  xeebSoris  Svlis nukri SeamCnia,is udabur tyeSi marto daexeteboda. Nnukrma wamieri  mzera miapyro Wabuks da SeSinebuli gaiqca. vaJs ase axlos arasdros unaxavs  Svlis nukri. D aRtacebuli mzera gaayola im. dRes didxans iseirna tyeSi, fiqrobda Svlis nukrze, bunebis mSvenierebaze. Mmainc ra lamazi arseba iyo!  patara rqebi  da dawinwkluli  mSvenieri bewvi hqonda! nukris umSvenieresi Tvalebi SiSsa da undoblobas gamoxatavdnen. ratom SeSinda, vaJs xom Tofi ar hqonda? romc hqonoda, gulSi arc ki gaivlebda nukris mokvlas. is xom yovelgvari sisatikis winaaRmdegia. guliT marTali vaJkaci, ver itanda usamarTlobas, Zlierisagan sustis Cagvras, gautanlobas, daundoblobas, cxovrebaSi ki aseTi SemTxvevebi xSiri iyo. M kvlav Svlis nukri gaaxsenda: dardiani mzera hqonda cxovels, oblad daexeteboda, martodmarto, adamians gansakuTrebiT ufrTxoda, neta ratom? albaT, am patarasac atkina guli adamianma, magram riT? rogor? ratom? kiTxvebi ar asvenebdnen, guli pasuxs iTxovda. Svlis nukris sevdiani Tvalebi ramdenime dRe Tan dahyveboda da   mosvenebas ar aZlevda vaJas,  TiTqos TiTqos, raracas emudarebodnen da iTxovdnen miisgan.

   im dros, rodesac dedamiwa Tvalebs xuWavs, ZilisTvis emzadeba da mTvare amodis-xolme…vaJi,  Cveulebisamebr, Tavisi qoxis sarkmlidan gahyurebda mTvaris SuqiT  ganatebul bunebas . oTaxs buxarSi anTebuli cecxli anaTebda. vaJi kvlav  pawawina Svlis nukrze fiqrobda.  verc ki SeamCnia, rogor miujda magidas, rogor aiRo kalami, rogor dawera pirveli fraza:P

 “pawawa var, oboli, bedma damibriyva, cud dros davobldi!”

sityvebi TavisTavad modiodn.  Svlis nukris Tvalebidan marcvlebad iRvrebodnen qaRaldze. vaJi grZnobda, rom TviTonac fizikurad ganicdida im tkivils, ris Sesaxebac uambobda nukri, fizikurad ganicdida, Torem usamarTlobis tkivili sulierad didi xniT adre hqonda vaJs gancdili,  cremli Camougorda loyaze. Ggaocda, adre werisas aseTi ram ar  damarTnia… wuTiT SeCerda, dafiqrda. Bbolos gadaWriT Tqva:

- ara, adamianma buneba bavSvobidanve unda Seiyvaros, siyrmidanve unda esmodes misi tkivili Tu sixaruli. Bbunebis enis codna udidesi bednierebaa, mxolod ase aRzrdili adamiani iqneba daCagrulis qomagi! AaseTi adamianis aRzrda mwerlobas SeuZlia!

wera gulmodgined gaagrZela.

“ vin icis, vin damepatroneba, vin SeiRebavs Cemis sisxliT xelebsa,-” Ees bolo sityvebi iyo. moTxroba  mravaljer gadaikiTxa,   saTauri ver SearCia, raRac xels uSlida. Ggadawyvita, kidev erTxel Caevlo im mdinaris piras, sadac Sveli naxa.  diliT, rodesac zecam nacrisferi sabans gadaixada da kaSkaSa mzis sxivebma gaaTbo dedamiwa, vaJi isev xeobaSi dabrunda, isev im dros. surda, kvlav exile nukri, romelic misTvis muzad iqca da aiZula es moTxroba daewera. Ddidxans eloda, magram nukri ar gamoCenila.……

… “Svlis nukris naambobi”, - waikiTxa giga yifSiZem “iveriis” redaqciaSi. Yyvelani interesiT usmendnen.Ddid ilias Tvalebi gafarToeboda. monusxuliviT usmenda daoblebuli nukris Civils. Ggigam kiTxva daamTavra. Ddumili didxans gagrZelda . bolos ilia wamodga, Tvalebi uelavda, megobrebs gaaxeda da amayad brZana:

“ara, Cven Zvelebma axla kalami Zirs unda davdoT, gza vaJas unda  davuTmoT!”

im dRidan moyolebuli, mravalma wyalma Caiara. vaJa-fSavelam SesZlo samSoblosaTvis “RviZli sityvis Tqma”, Cagrulis gamxneveba, simarTlis samsxuri.  ar Semcdara didi ilia!  vaJam amayad ganagrZo “TergdaleulTa”gza! 

    sarecelze mwolma vaJam Rrmad amoioxra, xeliT mosrisa foTlebi, romelic misi TxovniT miutanes. lazareTis rux kedlebs daaSterda, mdidarma warmosaxvam aragvis xeoba gaacocxla . kedelze, xeebSoris kvlav gamoCnda patara Svlis nukri, mis TvalebSi imedi da sixaruli brwyinavda!   vaJam SvebiT amoisunTqa,  mixvda, rom RvTisa da eris winaSe Tavisi Mmisia pirnaTlad Seasrula. ukanasknelad gauRima Svlis nukrs da ukvdavebaSi Seabija.

                                         მე-12 კლასის მოსწავლე სალომე ნადირაშვილი

erT Tovlian dRes

patara wylis wveTi var. veeberTela okeanisTvis arafers warmovadgen. sxva wveTebisgan, რომლებმაც ukve imogzaurეს caSi da kvlav daubrunდნენ okeanes, msmenia, rom კოსმოსიდან dedamiwa saocrad lamazia...

bevri წყლის წვეთი sxvagan darCa, Tvaluwvdeneli mTebis მწვერვალებზე yinulad qceuli. zogi wvimad iqca da mdinares SeuerTda. mec mouTmenlad velodebi Cems rigs, rom megobrebTan erTad cisken gavwio. mainteresebs, ra xdeba zeviT, ra bedi melis!

  ai, nanatri dRec dadga. mzis sxivebma Zlierad daacxunes da Cvenც cisken daviZariT. guli amiჩქროლდა, vgrZnobdi, raRac mniSvnelovani xdeboda. maRla acivda. me da Cemi megobrebi gaverTiandiT,  qaTqaTa Rrublad viqeciT. uecrad qarma daubera da Cveni mogzaurobac daiwyo. aqedan dedamiwa, marTlac, mSvenieri Canda.

uamrav saintereso adgils gadavufrineT. vnaxeT udabnoebi, grandiozuli piramidebi, gauvali tropikuli tyeebi, Tvaluwvdeneli megapolisebi - mTebiviT maRali SenobebiT დამშვენებულნი, uzarmazari     mwvervalebi, romlebic zogjer Cvenc ki zemodan dagvcqerodnen. 

Nნetav, risTvis gavCndi amqveynad, ra aris Cemi cxovrebis mizani?

       Cveni mogzauroba erT patara qveyanaSi dasrulda.  me ki  kvlav momavalze fiqri ar masvenebda. მსურდა, adamianebs  davxmarebodi, maTi gulebi gameTbo.  magram rogor? ubralo wylis wveTs,  აბა, რა შემეძლო? მოგზაურობისას ვხედავდი, რომ ყველგან, sadac iyo wyali, Cqefda sicicxleც. wylis gareSe ხომ yvelaferi kvdeba!  

      mivxvdi, marTalia, erTi patara wylis wveTi var, magram,  sxvebTan erTad, მეც bevri sikeTis gakeTeba SemiZlia! 

თითქოს, გონების თვალი გამეხსნა!  ვგრძნობდი, როგორ მიზიდავდა მიწა, იმასაც ვგრძნობდი, რომ დიდი სამყაროს პატარა ნაწილი ვიყავი, და ეს  რაღაც მისიას მაკისრებდა, მაგრამ რას? რას მავალებდა?     

ყურში სხვა ფიფქების იდუმალი ხმა ჩამესმა. ისინი დიდი ტატოს სიტყვებს დაჟინებით მიკიჟინებდნენ:

“ეძიე, ყრმაო, შენ მხვედრი შენი,

ვინძლო იპოვო შენი საშვენი!”

 „ჩემი მხვედრი“ უნდა ვეძებო! აი, ეს არის ჩემი მისია!

      მაინც რა მსურს?  უკვდავება? მარადიული სიცოცხლე? ეს ხომ შეუძლებელია!

უკვდავება ხომ ჩემამდეც მრავალმა ეძება!

ამ სიტყვებმა გამომაფხიზლა. უნდა მოვიფიქრო ისეთი რამ, რომ გამოვადგე ოჯახს, სამშობლოს, სამყაროს,  მაგრამ როგორ?

 სიკეთე უნდა თესო! - ჩამომძახა ზეცამ.

ამ ხმამ გული გამითბო. დიახ, სიკეთე უნდა ვთესო!

 ამ ფიქრებმა სულის სიმხნევე შემმატა. ვგრძნობდი, დედამიწა ჩემი მისიის შესასრულებლად მიხმობდა.   

erT dRes, fiqrebSi garTuli, Rrubels movსwydi. TeTr, yvelasgan gansxvavebul fifქად ვიქეცი. qveviT Cavixede, bavSvebis Jriamuli ismoda. erT patara gogonas xelebi cisken hqonda gamowvdili da fifqebs Tbili RimiliT egebeboda. saxeze siamovneba da bedniereba etyoboda. misma danaxvam gamaxara, mivxvdi, rom Cemma gamoCenam gaabedniera. gogonas patara xelebis siTbom ki isev wylis wveTad maqcia.

არ შევშინებულვარ! მე ხომ ვიპოვე ჩემი ცხოვრების მიზანი: სიკეთე ვთესო!    

                            მე - 8 klასის მოსწავლე salome RvinefaZe

მადლი გწერია მარჯვენაზედა!

    _filtvis plevra... _mravalmniSvnelovnad warmoTqva mTavarma eqimma da avadmyofobis istoria akankalebuli xeliT xelmeored gadafurcla.

   ori medikosi  aRelvebuli kiTxulobda gamokvlevebis Sedegs. Semdeg erTmaneTs sevdianad  gadaxedes.  saxeze uimedoba da mwuxareba aRbeWdvodaT.

   _hm, cudia... uxerxulobis dasarRvevad Caibutbuta mTavarma eqimma da isev miaSterda avismomaswavebel furclebs... wuTieri dabneulobis Semdeg gamofxizlda, dadgenileba gverdiT gadado da gacveTil iatakze skami uxeSad gaaxrigina.

   _sZinavs? _ axla ukve omaxianad ikiTxa , Tumca mis intonaciaSi ridi da krZalva igrZnoboda.

   _diax, ukve Tormeti saaTia, rac sZinavs, xom ar gamovafxizlo?_ Sewuxebulma TanaSemwem  amRvreuli TvalebiT  dabneulad Sexeda eqims.

   _ara, ar aris saWiro, jer adrea.

   palataSi, romelsac palatisa ara etyoboda ra, iwva qarTuli literaturis suli da guli, mTis arwivi, bunebis didi megobari, qomagi da mesaidumle. iwva adamiani, romlis gonebrivi da fizikuri Sromisagan daqancul sxeulSi jer kidev Rvioda sicocxlis ganumeorebeli siyveruliT savse amayi suli da Semoqmedis aRmafrena.

   universitetis SenobaSi mowyobili lazareTidan wuTisofelTan uTanasworo WidiliT daqancul adamianTa oxvra ismoda. vaJas oTaxSi erTaderT imedismomcem sagnad SeiZleboda fanjara CagveTvala, saidanac  mzis sxivebi mourideblad Semodiodnen da TavianTi siTamamiT  avadmyofebs axarebdnen, sicocxlis survils umZafrebdnen.  Wrala kars iqiT eqimebi facifucobdnen. xan gaurkveveli bgerebi  ismoda, xan ki avismomaswavebeli dumili  Camowveboda da situaciis tragizms sazarlad amZafrebda. SenobaSi wamlis Semawuxebeli suni trialebda da xan  naRvels hgvrida sulTmobrZavT, xanac gamojanmrTelebis imedis naperwkals uRvivebda. Mmzem erTxel kidev SemoanaTa oTaxSi, saxeze mielamuna saikvdilo sarecelze mwols da nela, frTxilad gaSorda, Tan ukan icqireboda, ganSoreba eZneleboda...

Sebindda. Avadmyofs kvlav eZina...……

    hipnozma SuaRamisas   daagvirgvina Tavisi saqmianoba sizmriT, romelsac ukve meored ugzavnida mgosans:

      qarafze idga vaJa, xelSi fanduri eWira da, Cveulebisamebr. “aCxakunebda”. MmTis kalTebidan Zirs eSvebodnen “kaskasa” nakadulebi, “lamazi mTebis asulebi” da xmaSewyobilad umRerodnen did mgosans: 

“madli  gweria marjvenazeda,

im Semoqmedis maRali RvTisa”...

am sityvebis gagonebaze dabneuli mgosani Tavmdablad iRimeboda.

   ai, vaJas Svlis nukri miuaxlovda, umSvenieresi Tvalebi ubrwyinavda, fexTiT dauwva poets, pataras TeTrad dawinwkluli qaTibi amSvenebda.

Dmindori quCs, dekasa da Rvias daefara, alag-alag simwvaneSi wiTlad Ruoda pirimze – “mTis sasaxelo Qq.ali”. MmTis kalTebs xalxi mouyveboda, vaJa maT miacqerda. poetisaTvis yvavilebis gvirgvini mohqonda  lelas, mas gverds umSvenebdnen didebuli qalebi aRaza da sanaTa,  xelgadaxveuli mouyveboda mTebis kalTebs  stumar-maspinZeli - joyola da zviadauri, maT mosdevdnen gogoTuri da afSina, mucali, aluda qeTelauri, mindia, zezva gafrindauli. sxvebi siSorisa Dda cudi mxedvelobis gamo  ver gaarCia vaJam.  guli  sixaruliT auZgera, Segebeba daapira... igrZno, rogor ascda qarafs, mas ca izidavda, zeviT-zeviT miiwevda usasrulobisaken, saxec ki Seecvala, TandaTan ber luxums daemsgavsa, win gza naTelma sxivma gaukvala, Sors lurj cxenze amxedrebuli ubadlo raindi moCanda, ukan ixedeboda, vaJas uRimoda da Tavisken uxmobda. vaJa intuiciiT xvdeboda, rom mas, karg ymas, RvTisa da eris rCeuls,  win wminda giorgi miuZRoda. Gguli auZgerda, misTvis ukve naTeli iyo, rom ”piroflians” angelozebi sixaruiliT Sexvdebodnen, patara kaxi megobrulad gadaxvevda xels, didi Tamari RimiliT Seegebeboda da zeciur saqartveloSi samudamo samyofels daumkvidrebda.

   avadmyofobiT daqanculma, Tumca mainc Zlierma vaJam Tvalebi gaaxila da  loginze wamojdoma scada. sizmarma daamSvida, Zala Sehmata.

   Qivlisi idga.. vaJas uyvarda es Tve. Oori kviris win axloblebma miuloces dabadebis dRe, bevri ram moigones, ioxunjes. vaJas xom ormocdaToTxmeti weli Seusrulda ToTxmet ivliss. N

    -neta dRes ra ricxvia?-  gaifiqra vaJam. ver gaixsena, sasTumalTan mdgar meddas hkiTxa.

     -ocdaSvidi ivnisi gaxlavT, batono,- uTxra axalgazrda qalma. Ppoeti kvlav Cafiqrda. O-ori kvira gasulao, -gaifiqra. Kvlav sisuste igrZno. Zalian cxeloda. Hhaeri ar yofnida vaJas, mTis wminda haeri enatreboda. albaT, es sizmaric Carglis monatrebis gamo vnaxeo,- gaifiqra.

  palataSi eqTanma Semoixeda.

  _gaiRviZeT? _ mimarTa  man RimiliT poets.

   _diax,_ mokled mouWra lukam.  naxevradSeRebil fanjaras gahxeda,bunebis suraTis naxva swyuroda, magram gaxunebuli farda uSlida. Nniavi xandaxan Searxevda fardas , ganze gaafrialebda. maSin poeti Tvals hkidebda baRSi mdgari wiwvovani xis kenweroebs. swyuroda,  oh, rogor swyuroda Carglulas piras jdoma da bunebiT tkboba. Tavisi xmeli wifeli enatreboda, odesRac Zlieri, beberi, magram kvlav vaJkacurad mdgari, saxeliani.

“aTas cocxalsa bevrjela

Asjer sjobs erTi Mkvdaria”,- caiCurcula didma poetma.

gaaxsenda aragvis xeoba da fSavis cadawvdenili, gulzviadi, mamaci mTebi, romelTa wiaRSic pirvelad aexila Tvali.

  -ra cudia, rom samudamo araferia! - gulSi gaivlo da ,uceb ,raRac yru tkivili igrZno. cxovrebiseuli siduxWirisagan daqancul saxeze sevda aesaxa. “aryofnis sevda”.

    oTaxSi eqimi Semovida. Surda, poetisaTvis saqmis viTareba dawvrilebiT gaecno.  lukas ki mzera kvlav fanjrisken gaurboda.

 B     -batono vaJa, TbilisSi Zalian cxela, am dReebSi suramSi gadagiyvanT, iq male gamomjobindebiT, Svebas igrZnobT,-ambobda eqimi.

    gulgrilad usmenda poeti  mkurnals. eqims sityva arc ki daamTavrebina, mindvris yvavilebi iTxova. diax, mindvris yvavilebi...

   wadili ausrules. amRvreuli TvaleboT Seacqerda axladdakrefil yvavilebs., miealersa, saxeze Rimili da  RvTiuri naTeli erTad gadaefina. igrZno, rogor miiwevda maRla, sul maRla, ise, rogorc sizmarSi .Sors  lurj raSze amxedrebuli wminda giorgi- laSarela  moCanda, ”as baruls” swvdeboda misi naTeli. vaJa guldandobili gahyva am naTel svets . sadRac did siTbosa da sinaTles Seerwya, SeuerTda. EerTxel kidev gacimcimda RvTaebrivi naperwkali didi poetis TvalebSi da samudamod Caqra. vaJas daisi maradiuli aisis dasawyisad iqca!

  

   ,,1915 wlis 27 ivliss, qalaq TbilisSi gardaicvala didi qarTveli poeti da sazogado moRvawe vaJa-fSavela ( luka razikaSvili) ,-“ werdnen imdroindeli gzeTebi.

   qarTveli xalxi didi gulistkiviliT gamoeTxova  did mamuliSvilsa da mgosans, romelmac nugeSad da maradiul saxsovrad  dagvitova Tavisi ukvdavi Txzulebebi,romliTac marad iamayebs saqarTvelo.

X⁴ klasis moswavle

ana gabunia

უცნაური სარკე

      ერთ პატარა ქალაქში, ერთ პატარა ქუჩაზე, ცხოვრობდა ერთი პატარა გოგონა. დედისერთა იყო, ძალიან უნდოდა დედმამიშვილი ჰყოლოდა, მაგრამ არ ჰყავდა. ერთხელ დედამ სარკე იყიდა. დიდი, ლამაზი, ჩუქურთმებიანი სარკე იყო. ჩაიხედა, ხედავს მისნაირი ოქროსკულულებიანი გოგონა უყურებს. გაიცინა, გაუცინა იმანაც, მოიღუშა, გოგონამაც მოწყენილმა შემოხედა. მოეწონა მასთან თამაში, ხშირად ცეკვავდნენ, მხიარულობდნენ. როცა წამოიზარდა მიხვდა მის თავს რომ ეთამაშებოდა, მაგრამ უკვე ისე უყვარდა ეს თამაში, რომ კვლავ აგრძელებდა მასთან მხიარულობას. ერთ დღესაც პატარა გოგონას ცხოვრებაში საშინელი უბედურება დატრიალდა-დედა დაეღუპა. მამამ გოგონა საცხოვრებლად სხვა ქალაქში გადაიყვანა.
       გავიდა დიდი დრო. გოგონა წამოიზარდა. დაბრუნდა მისი ბავშვობის ქალაქში. მივიდა თავის სახლში და მიადგა მის ლამაზ, ჩუქურთმებიან სარკეს. ახლოს დადგა, ჩაიხედა და დაინახა მისი ბავშვობის „მეგობარი“. დაიბნა, შეშინდა, უკან დაიხია და ისევ ჩაიხედა სარკეში.  ხედავს დედას. მოცილდა სარკეს, ისიც კი იფიქრა სარკე მოჯადოებული ხომ არ არისო და ერიდებოდა სარკეში ჩახედვას. რამდენჯერაც გაბედა მისვლა იმდენჯერვე იგივე სურათი წარმოუდგა თვალწინ. გაურბოდა სარკესთან მისვლას.

       გავიდა ხანი. დედა გაახსენდა, ძალიან მოენატრა და გაბედა სარკესთან მისვლა. სარკესთან მივიდა და ზუსტად ისევ ისე განმეორდა. უცებ ყველაფერს მიხვდა-არაფერ შუაში იყო სარკე, ტყუილად აბრალებდა მოჯადოებას. ასაკი მომატებოდა, გარეგნობით დედას დამსგავსებოდა, გამოხედვა კი ისევ ბავშვური ჰქონდა. ამიტომ იყო, ახლოს მისული თვალებში თავის ბავშვობას რომ უყურებდა, შორიდან კი დედის მსგავს საკუთარ თავს შესცქეროდა.

                                                                                                       ნინი ბიწაძე

დღიური

საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრომ ძალადობის წინააღმდეგ კამპანიის ფარგლებში გამოაცხადა დღიურების კონკურსი 

(კონკურის მიზანი:

დააფიქროს მოზარდები იმ ადამიანებზე, რომელთა უფლებები შეზღუდული იყო ან დღესაც იზღუდება; ადამიანებზე, რომელთაც უწევთ დამცირების, ტკივილის, ძალადობისა და შეურაცხყოფის ატანა, ვინაიდან არ აქვთ თანატოლბის, ალობლების, საზოგადოების მხარდაჭერა.)

ნაშრომი უნდა ყოფილიყო ორიენტირებული პოზიტივზე!

საკონკურსოდ ჩემმა ყველა მოსწავლემ დაწერა ,,დღიური''..

ძალიან საინტერესო ნაშრომები გამოვიდა...

ძალიან ემოციური იყო კითხვის პროცესი... გაგვიჭრიდა, დაგვიმძიმდა გულები, გაგვიძნელდა, მაგრამ ალბათ ეს არის კათარზისი...

ვეძბდით ნათელ წერტილებს, ირგვლივ თუ ჩვენს გულებში და ტკივილის გავლით ვპოულობდით კიდეც!

 მთელი სკოლიდან სულ 3 ნაშრომი უნდა შეგვერჩია, მაგრამ მონაწილეობა ძალიან ბევრმა მიიღო და ესაა მთავარი!
ძალიან ბევრი კარგი ნაშრომი იყო და გაჭირდა არჩევანის გაკეთება!

დიდი მადლობა ჩემს მოსწავლეებს იმისთვის, რომ ასე მოეკიდნენ ამ თემას, ასე ახლოს მიიტანეს გულთან!

გთავაზობთ გამარჯვებულ ,,დღიურებს'', დანარჩენ თემებსა და სასკოლო ტურის ფოტომასალას 

აკადემიკოს ილია ვეკუას სახელობის ფიზიკა-მათემატიკის ქ. თბილისის 42-ე საჯარო სკოლის  მე-7 კლასის მოსწავლე 

ნუცა ბაგაშვილი

დღიური

       ინგლისურის მასწავლებელთან მივდიოდი. კოკისპირულად. წვიმდა. როგორც იქნა, სამარშუტო ტაქსი გამოჩნდა. ხელის აწევა  ვერც მოვასწარი, ტაქსი ჩემ წინ გაჩერდა. იქიდან  სქელი, მწითური, დონდლო ბიჭი მოუხერხებლად ჩამოვიდა.იქვე მდგომს ფეხი დამაბიჯა. ბოდიშის მსგავსი რაღაც ჩაიბურტყუნა და წავიდა. ბედი არ გინდა?! გაბრაზებული ავედი ტრანსპორტში,თავისუფალ სკამზე ჩამოვჯექი და ტალახით დასვრილ ახალ ბოტასებზე დავიხედე. ძირს რაღაც სქელი რვეული ეგდო. ალბათ იმ „სქელოს“ დაუვარდა. რვეული ავიღე . კონსპექტი იქნება,-გავიფიქრე  და გადავშალე. ხელში  დღიური შემრჩა. რა ვქნა,წავიკითხო თუ არა?  წავიკითხავ, ალბათ სულ ჰამბურგერებზე წერს:

11 ოქტომბერი, კვირა

    დასვენების დღეა, ესე იგი ნიკუშას დღის ცენტრში არ წაიყვანენ. მთელი დღე ოთახებში უნდა აჭრიალოს ეტლი და იღმუვლოს. იქნებ ეზოში ჩავიყვანო და ვასეირნო, მაგრამ რა გაუძლებს ეზოს ბიჭების დამცინავ ღიმილს და ნიკუშასათვის დორბლიანო, დორბლიანოს ძახილს?!  ეჰ, რა ქნას, ის ხომ ასეთი დაიბადა!  მგონი ჯობია, ის აბეზარი,გულცივი ბიჭები კარგად მივბეგვო , მერე ვეღარ გაბედავენ ხმის ამოღებას!

ნიკუშას გავასეირნებ... გაერთობა!

12 ოქტომბერი, ორშაბათი

   დღეს რუსულში საკონტროლო მაქვს. მეცადინეობა ვერ მოვასწარი,ნიკუშას გართობას მოვუნდი.ისეთი მოწყენილი იყო, გული მომიკვდა.  რა უნდა მექნა? თუ ელენე არ გადამაწერინებს საკონტროლოს,  ნაწნავებს დავაჭრი! დღეს ბუფეტშიც არ ჩავალ.

იმ ფულით ნიკუშას ჰელიუმით გაბერილ ბუშტს ვუყიდი... გაერთობა!

13 ოქტომბერი, სამსაბათი

      დღეს სკოლის ეზოში მაგარი ჩხუბი იყო. მეშვიდეკლასელებთან ვიჩხუბეთ. მიზეზი ხეირიანად არც ვიცი. ბიჭები სხვა დროს ახლოს არ მიკარებენ ,ჩხუბისას  კი მეძახინ!  აბა, არ დავეხმარო? ძალინ მოვინდომე. გიორგაძეს თავზე რვა ნაკერი დაადეს, ტვინის შერყევაც აქვსო,- ამბობენ. ყველამ მე დამადო ხელი, ხვალ მშობელს იბარებენ სკოლაში. საღამოს ალბათ იმდენი მომხვდება მამაჩემისგან, რომ გიორგაძის გვერდით მომიწევს საავადმყოფოში წოლა!

უი, ნიკუშას დღეს მატარებლის ლიანდაგი უნდა ავუწყო, გუშინ შევპირდი, ითამაშებს... გაერთობა!

14 ოქტომბერი, ოთხშაბათი

     დღეს სკოლაში არ მივდივარ. მამაჩემმა ქამრით მცემა. ეგ არაფერი, მიჩვეული ვარ, მაგრამ ნიკუშას ძალიან შეეშინდა და შეტევა დაეწყო. ღამით დედამ სასწრაფო გამოიძახა და საავადმყოფოში გადაიყვანეს.

 ვდარდობ.ნიკუშა უჩემოდ მოიწყენს, ვინ გაართობს?

15 ოქტომბერი, ხუთშაბათი

   დღეს სპორტის მასწავლებელმა მოედნიდან გამაგდო, გადი ,შე ბოჩკა, ვინმე არ გასრისოო. მაგრად დავიბოღმე. ვიცი მანქანას სადაც აჩერებს, ერთი კენჭი და შინ უკანა შუშის გარეშე წავა,მაგრამ...

გაკვეთილების შემდეგ ნიკუშას სანახავად მივდივარ საავადმყოფოში. ძალიან მომენატრა...რომ მნახავს, გაუხარდება...გაერთობა!

    დღიური დავხურე და ჩანთაში ჩავიდე და დავფიქრდი. ჩემს გაჩერებას დიდი ხანია გავცდი. მგონი, ვიცი,ის  მწითური დონდლო ბიჭი რომელ სკოლაშიც სწავლობს. ისე, კაცმა რომ თქვას,   არც ისეთი მწითური და დონდლოა , როგორც თავიდან მომეჩვენა.  

 შევეცადე, ბიჭის სახე აღმედგინა მეხსიერებაში.  თვალწინ დამიდგა უნარშეზღუდული ძმის ეტლთაან  მზრუნველად დახრილი ოდნავ პუტკუნა, სახენათელი ბიჭი, სევდიანი თვალებით ... უნდა მოვძებნო!.. რატომ?... ჯერ არ ვიცი... ან შეიძლება ვიცი...  რა თქმა უნდა, ვიცი...ის კარგი ადამიანია!  უნდა მოვძებნო!..დავმეგობრდებით..

ნიკუშასაც ერთად გავასეირნებთ ხოლმე...გაერთობა!

მარი მარღიშვილი

მე-9 კლ.

თვალები-სულის სარკე

     წუხელ საოცარი სიზმარი ვნახე...ყველაფერი ისე კარგად მახსოვს, არც კი მჯერა,რომ სიზმარია!

         მეზმანა, ვითომ წყალდიდობის გამო იავარქმნილ ზოოარკში დავაბიჯებდი, ცრემლები ღვარად ჩამომდიოდა, როდესაც ვხედავდი ჩემს საყვარელ პარკს დანგრეულსა და გაპარტახებულს.ირგვლივ სამარისებური სიჩუმე იდგა, ისეთი, კაცს რომ შიშით გულს გადაუტრიალებს. სულდგმულის ჭაჭანება არ იყო. ავკანკალდი, გაქცევას ვაპირებდი, მაგრამ ფეხები არ მემორჩილებოდა. უცებ, სითბო ვიგრძენი. ფრთხილი ნაბიჯით მიახლოვდებოდა ვიღაც თუ რაღაც.შევკრთი და უკან მივიხედე. პატარა თეთრი ლომი მიახლოვდებოდა,შუმბა შევიცანი.მას პირით რაღაც გრაგნილი მოჰქონდა.მომიახლოვდა და ჩემ წინ დადო. დავწვდი.საკმაოდ მკაფიო, მაგრამ გაკრული ხელით ნაწერი დღიური აღმოჩნდა. შუმბას გავხედე. ის სადღაც გამქრალიყო. იქვე . მორზე ჩამოვჯექი და დღიურის კითხვას შევუდექი:

14 ivnisi

    guSin Rame TbilisSi  wyaldidobaმ  ganadgurda ბევრი რამ, maT Soris, Cemi TavSesafariც ...საშინელებაა  ადამიანთა დაღუპვა.  ზოოპარკის მრავალი ბინადარი იმსხვერპლა წყალდიდობამ. ყველანი ღვთის შექმნილები ვართ, მაგრამ ჩვენ ნაკლებად ვეცოდებით. არც ერთ უსახლკაროდ დარჩენილ ადამიანს არ დევნიან, არ "აძინებენ". მათ განადგურებაზე ლაპარაკი ხომ ზედმეტია! ჩვენ კი არ გვინდობენ, გვანადგურებენ.. არ ესმით, რომ სიცოცხლე გვწყურია!

15 ivnisi

     samwuxaro ambavi gavige. Yyuri movkari Cveni  patronebis saubars... Cemi megobari lomi, miuxedavad მრავალგზის gafrTxilebisa, mainc mokles, es yvelaferi kidev ufro miZlierebs SiSs. Aar varT daculebi da yovel wams moveliT Zalaobas zooparkSi darCenili cxovelebi.

 16 ivnisi

            dRes  zooparkidan gaviqeci! aRar SemeZlo iq yofna, yvelaferi ganadgurebulia da es guls miklavs. albaT ukve gamouSves Cem saZebnelad saSineli xalxi, Zalian meSinia ,ar minda sikvdili.

17 ivnisi

      saSineli dRea. uTavbolod davეხეტები Tbilisis ganadgurebul quCebSi. xalxs Cemi eSinia, rom daminaxaven, თავქუდმოგლეჯით გარბიან. A მე კი აზრადაც არ მომსვლია მათზე თავდასხმა. პირქით, ადამიანთა სიახლოვე მამშვიდებს.მათი იმედი მაქვს. ზოოპარკის გალიებში გამოკეტილებს როგორი თანაგრძნობით გვეპყრობოდნენ, ახლა კი ასე რამ შეცვალა ეს ხალხი? Zalian mSiა, ori dRea, araferi miWamia, magram arauSavs, მოვითმენ! dRes davinaxe,  rogor mokles უმშვენიერესი ვეფხვი, ჩვენი ზოპარკის სიამაყე! მე ვინ დამინდობს? ვცდილობ, არ შემამჩნიონ.იქნებ, გადავრჩე. mainc  მომკრეს თვალი. გავიქეცი, did- xanს virbine,,. bolos,rogorc iqna, mixvdnen, rom ver dameweodnen da SemeSvnen.

18 ivnisi

     viTareba ufro rTuldeba. Uufro da ufro bevri xalxi damdevs მოსაკლავად! imedi mewureba. Aau, kidev vxedav xalxs. MmaTac daminaxes da Cemken gamoiqcnen. Zalian meSinia, Tumca winaaRmdegobis Tavic aRar maqvs. ცეცხლი გამიხსნეს...Aar minda sikvdili...

19 ivnisi

    dila mSvidobisa, rogorc xedavT, isev cocxali var. ar yofilaiseTi mtkivneuli daZineba, rogoric megona. Uukve madlieric var adamianebisა, SimSilis grZnobac ise aRar mawuxebs. Mmokled, miuxedavad udidesi გულისტკივილისა, რომელიც მარადჟამს გამყვება, უფალს მაინც მადლობას ვწირავ, რომ ადამიანის ცოდვაში არ გამრია. ხომ შეიძლებოდა, დევნით გულგაწვრილებულს, რომელიმე მომეკლა?  me da Cemi megobrebis umetesoba gadavrCiT. Mგული მტკივა იმის გამო, რომ ზოოპარკის ის მკვიდრნი, რომლების სტიქიას გადაურჩნენ, ვერსად გაექცნენ დაუნდობელ ადამიანებს! ან არადა ,რა ლმაზები იყვნენ.  saSineli dReebi gadavitaneთ...ადამიანებმა რომ იცოდნენ, როგორ გვიყვარს ისინი, ალბათ, უფრო ლმობიერი იქნებიან ჩვენ მიმართ. ცუდია, ერთანეთის ენა რომ არ გვესმის, მაგრამ, თუ მოვინდომებთ,გავუგებთ ერთმანეთს მზერით.თვალები ხომ სულის სარკეა! ერთმანეთს ჩავხედოთ თვალებში და შემდეგ ისე მოვიქცეთ, როგორც გული გვიკარნახებს! ერთმა დიდმა ქართველმა-ვაჟა-ფშაველამ ხომ ასე ჩაგვხედა თვალებში და თქვენთან მოიტანა შვლის ნუკრის, მთის წყაროს, ფესვების,კლდეთა ვედრება! ერთმანეთთან შეგვარიგა და გული სიკეთით გაგვითბო! აი, ეს გვჭირდება ახლაც, ადამიანებო! თქვენ ხომ ღვთის ხატი ხართ,უფალმა უკვდავი სული შთაგბერათ, გონს მოდით, ნუ იქნებით სასტიკები, ადამიანებო! ჩვენც გვწყურია სიცოცხლე. ჩვენც გვსურს ვუმზიროთ მზით გამთბარ ბუნებას!

გაოცებული ვატრიალებდი შუმბას მიერ ჩემთან მოტანილ დღიურს  ხელში და მის ავტორზე ვფიქობდი! მართლაც, რატომ არა ვართ უფრო ჰუმანურები, ადამიანებო? …………

ნინი ბიწაძე

მე-9 კლ.

მე  და  ისინი  თუ  ჩვენ ?!

19 ოქტომბერი-ორშაბათი

    ერთი ჩვეულებრივი დღე გათენდა ჩემს ცხოვრებაში. დედას დახმარებით მოვწესრიგდი, ეტლში გადავჯექი და სამზარეულოში გავედით.საუზმე დიდად არ მინდოდა. არ მაქვს იმედი გამოჯანმრთელებისა ,მაგრამ დედას ხათრით შევჭამე. მისი აცრემლებული თვალები მკლავს. ცოდოა, ერთადერთი შვილი ვყავარ და ისიც ხეიბარი. ვცდილობ მშობლებს ვასიამოვნო. თავიდან მამა წინააღმდეგი იყო ჩემი სკოლაში წასვლისა, მაგრამ მე დავიჟინე. არ მინდოდა თავი გარიყულად მეგრძნო. დედამ ქურთუკი ჩაიცვა და სახლიდან გავედით. კიბეებზე ჩასვლაში ჩვენი მეზობელი აკაკი მოგვეხმარა. კეთილი კაცია,თბილად გამიღიმებს და რაღაცებს მჩუქნის ხოლმე. სკოლა ახლოსაა, ამიტომ ფეხით მივდივართ. დედა ცდილობს არ მოვიწყინო, საინტერესო ამბებს მიყვება, მე კი ბავშვებს ვუყურებ.  ხალისიანები არიან. თავისუფლად დარბიან და იცინიან.  ზოგი გაოცებით მომაშტერდება, მხოლოდ მაშინ გატრიალდება,როცა თავისი  მშობელი დატუქსავს.  ასეთ დროს განსაკუთრებით ვგრძნობ , რომ მე და ისინი ერთმანეთისათვის უცხონი ვართ!  საშინლად ვღელავ! ვცდილობ, დავწყნარდე და ღრმად ვისუნთქო... მშველის ხოლმე.

       სკოლის კიბეებზე დედას ჯახირით ავყავარ, კლასამდე მიმაგორებს და მემშვიდობება.  ვუყურებ, სანამ თვალს მიეფარება. შემდეგ კი კლასში შევდივარ. მეგობრები არ მყავს, კლასელების უმეტესობა არც კი მელაპარაკება, ზოგი  დამცინის. ერთე-ერთი მათგანი ლუკაა, ყველაზე გავლენიანი ბიჭი კლასში. ის და მისი ჯგუფი ძალ-ღონეს არ ზოგავენ, რომ გამამწარონ.

    - ვაა, კატო-ბატო მოსულა, როგორ ხარ?-სიცილით მომიახლოვდა ლუკა და ჩემ წინ მერხზე ჩამოჯდა.

   - რავი, კარგად, ლუკა ,შენ?- ვკითხე მორიდებულად.

ამ დროს  ერთ-ერთმა ბიჭმა თმის სამაგრი მომაძრო და ხელში შეათამაშა.

  -აბა, მოდი და აიღე!-სახე დამანჭა და ხელი უფრო მაღლა აწია.

   ლუკამ და მისმა მეგობრებმა სიცილი დაიწყეს. მხოლოდ ერთს არ გასცინებია.

    - რაო, ნიკა, კატო-ბატო შეგიყვარდა?-სიცილით მიაძახა მას ლუკამ და თავის ადგილს დაუბრუნდა.

ნიკა  ბიჭთან მივიდა, თმის სამაგრი გამოსტაცა და დამიბრუნა. მერე უხერხულად გამიღიმა და სწრაფად გამშორდა. გამიკვირადა, მაგრამ არაფერი შევიმჩნიე. გაკვეთილების შემდეგ, ჩვეულებისამებრ, დედა მოვიდა და სახლში წავედით.

20 ოქტომბერი,სამშაბათი

   მეორე დღეს იგივე განმეორდა. მხოლოდ კიბეებზე  ძია აკაკი აღარ შეგვხვედრია, ამიტომ დედამ  ჩამიყვანა,  არაუშავს, როგორღაც მოვახერხეთ. ვცდილობდი დედასათვის სევდა გამექარვებინა. გუშინდელი ამბავი მოვუყევი. ცრემლნარევი ღიმილით შემომხედა. ძალიან კარგიო, - მითხრა და თავზე ნელა გადამისვა ხელი. კლასში შევედი, ლუკამ ისევ ზიზღნარევად შემომხედა. არაფერი უთქვამს. ჩემს ადგილთან მივედი და საგნის გამეორება დავიწყე.

 -რას აკეთებ?- გვერდზე ნიკა მომიჯდა.

-რავი, არაფერს! -უხერხულად ავიჩეჩე მხრები.

-სულ ასე მარტო ხარ ხოლმე?

-კი ,თუ ლუკას და მის მწარე რეპლიკებს არ ჩავთლით.

-ოხ, არაჩვეულებრივი წყველი ხართ რა!- ჩაიქირქილა ლუკამ

ნიკას რაღაცის თქმა უნდოდა ,მაგრამ ზარი დაირეკა.

მთელი დღე ნიკასთან ერთად ვიჯექი. ვსაუბრობდით. გაკვეთილების შემდეგ დედამ მომაკითხა.

-სახლის ნომერს მომცემ? დაგირეკავ ხოლმე,-გამიღიმა ნიკამ

საჩქაროდ წავუწერე ფურცელზე ნომერი და დედასთან მივაგორე ეტლი. დედამ ცხოვრებაში პირველად გაიღიმა გულწრფელად. გამიხარდა. სახლში წავედით.

 ძილის წინ ტელევიზორს ვუყურებდი, როცა დედამ დამიძახა ტელეფონთან გთხოვენო.

-ალო, კატო, შენ ხარ?-ყურმილში ნიკას ხმა გავიგონე.

-კი ,კი მე ვარ!

-იცი, ვიფიქრე ხვალ ერთად ხომ არ  წავიდეთ სკოლაში? შენთან ახლოს ვცხოვრობ და... ნუუუ, თუ გეცლება ან გენდომება.. ნუ ,რავი,-სულ დაიბნა ნიკა.

-კი, შემიძლია,თუ დედა თაქნახმა იქნება!

-კარგი ,აბა ,ხვალამდე!-გაუხარდა ნიკას.

ყურმილი დავკიდე და გახარებული წავედი დასაძინებლად.

21 ოქტომბერი

კარგ გუნებაზე გამეღვიძა. ღიღინით შევუდექი სკოლისათვის სამზადისს. თვალები კარისაკენ გამირბის...ნიკა არ ჩანს...ვაგვიანებ. გული მტკივა, ნიკა არ მოვიდა!..პირობა არ შეასრულა!.. მომატყუა!... დედამ წვალებით ჩამიყვანა ძირს. სკოლსაკენ გავწიეთ. შორიდანვე შევამჩნიე სკოლის ეზოში  ჩოჩქოლი. ნეტა, რა მოხდა?

სასინელი ამბავი შევიტყვე:დილით სკოლაში მიმავალ ლუკას მანქანა დაეჯახა, სასწრაფოდ წაიყვანეს საავადმყოფოში. კლასელებიც გაჰყვნენო. გაკვეთილებისათვის ვის სცხელოდა! ყველა საავადმყოფოსკენ გარბოდა. დედამ დაიჭირა ჩემი მუდარის გამომხატველი მზერა და მეც საავადმყოფოში წამიყვანა. ეზოში შეწუხებული ბიჭები შეგვხვდნენ. ნიკამ გვითხრა:ლუკა მძიმედ არის, შეიძლება, ფეხის ამპუტაცია დასჭირდესო! ამ სიტყვებმა თავზარი დამცა!

მთელი ღამე ვლოცულობდი.უფალს ვთხოვდი, განსაცდელში არ მიეტოვებინა ლუკა!

25 ოქტომბერი

გადავრჩით! ექიმებმა ლუკას ფეხი შეუნარჩუნეს. ახლა უკეთაა, მალე გამოწერენ, მიხარია!

30 ოქტომბერი

     დღეს ლუკას პალატაში შესვლის ნება დამრთეს.  ეს ონავარი ბიჭი როგორ შეცვლილა! ფერმკრთალი და გამხდარი მეჩვენა. თვალს ვერ მისწორებდა. მე გამამხევებლად გავუღიმე. თვალები გაუბრწყინდა, მანაც გულწრფელად გამიღიმა. თავს ბედნიერად ვგრძნობ.

2 ნოემბერი

  საღამოა. დედამ გამომპრანჭა. დრეს მთელი კლასი მარჯანიშვილის სახელობის თეატრში მივდივართ,"პიგმალიონი"უნდა ვნახოთ! ნიკას ველოდები. ისიც არ იგვიანებს. მივდივართ. მთელი კლასი თეატრთან გველოდება. ყველა მიღიმის.

 ლუკა მორცხვად მომიახლოვდა და მშვენიერი თაიგული გამომიწოდა! რა ბედნიერი ვარ! კარგი მეგობრები მყავს, თავს გარიყულად არ ვგრძნობ.

 უკვე აღარ ვამბობ : "მე და ისინი!"  ახლა ამაყადი ვიმეორებ: ჩვენ! დიახ, ჩვენ ერთად ყველა დაბრკოლებას იოლად გადავლახავთ და არაფერი შეგვაშინებს!

ჯოჯოხეთი...სამოთხე...

-გაიღვიძეთ!-თქვა ზედამხედველმა.

-უკვე დროა?-იკითხა პატიამრმა

-დიახ.

-ეჰ,კარგი ცხოვრება მქონდა.

-რა იყო თქვენს ცხოვრებაში კარგი?

- სამოთხის მოლოდინი! დიდი ხანოა,რაც,ციხეში ვიმყოფები,მაგრამ დარწმუნებული ვარ, სამოთხეში მოვხვდები!

-თქვენ დაკითხვაზე ხომ თქვით,რომ ათეისტი ბრძანდებით?

-დიახ,მაგრამ სიკვდილის წინ ყველაზე შეუვალი ათეისტიც კი ღმერთის არსებობას აღიარებს!

-ამას უკვე მნიშვნელობა აღარ აქვს! თქვენ მაინც დაგხვრეტენ!

-რატომ?

-იმიტომ,რომ თქვენ უდიდესი გენერალი ვიაჩესლავ ჩეგრინსკი მოკალით!

-საიდან ბრძანდებით?-იკითხა სიკვდილმისჯილმა.

-მე ყაზახი ვარ, აქტიუბინსკიდან,-უპასუხა ზედამხედველმა.

-თქვენს სამშობლოს, რომ მიაყენონ შეურაცხჰყოფა,რას იზამთ?

- უბრალოდ ავუხსნი,რომ არ არის მართალი,რადგან ვიცი, თუ ჩხუბს დავიწყებ,აუცილებლად ციხეში მოვხვდები!

-იცით რას გეტყვით?! იმ ნაძირალა რუსმა ჩემი ენა…ჩემი მშიბლიური ენა…ჩემი ქვეყნის ტრადიციები შეურაცხჰყო! ამიტომაც ვანანე ასე მწარედ!

-რა გიგიკეთათ ასეთი?

-იგი ჩემს ქვეყანაში შემოიჭრა!

-კარგი, კმარა, სულელი ყოფილხარ! უკვე დროა!-თქვა ზედამხედველმა.

პატიმარი ბნელი დერეფნით რომელიღაც ჯრღმულის კართან მიიყვანეს. ზედამხედველმა კარს წიხლი ჰკრა. ჯალათმა სიკვდილმისჯილი დააჩოქა. 

გაისმა გასროლის ხმა...

პატიმარი გაოცდა!სამოთხეში შუადღე იყო. 

აკადემიკოს ვეკუას სახელობის ფიზიკა-მათემატიკის 

ქ. თბილისის №42 სკოლის IX კლასის მოსწავლე

ილია ქოქრაშვილი